Doğum Sonrası Anne
Daha biraz önce doğum yapmış, ruhunu, bedenini, zihnini alabildiğine açmış anne, darmadağın solgun ve çok yorgun. Onu sarmalı ve kucaklamalıyız.
Anne önce kendi içinde yaşadığı anı sorgular, belki de gücünün sınırlarını yeni farketmektedir. Kucağında o minik ellere dokunurken, belki de kendi sessizliğinin içinde dış seslerin yoğunluğunu yaşamaktadır.
Beden yorgundur. Bacaklar güçsüzdür. Cinselliği dibine kadar teşhir edilmiş mahcuptur. Belki de çok bağırdığı için, insanlar hakkında ne düşündü diye utangaçtır. Doğum sonrası bebek doğumhanenin odak noktası olmuştur. Anne biraz unutulmuş kenarda bırakılmıştır.
Herkes koşuşturmacada, doktor doğum kesisi dikerken, hemşireler bebeğe odaklanmış…
Doğum anı bebek merkezli bir andır. Bebekler doğum sonrası tek bir şeye ihtiyaç duyarlar anneye…
Sıcak ve yumuşak bir örtünün altında annenin çıplak teninin üzerinde uzanmak ve annenin kalp atışlarını hissetmek. Belki memelere ulaşmak, onlara dokunmak, emmek, ağzında sütün tadını hissetmek. Bir bebek için ihtiyacı olan tek şey annenin tanıdık bildik kokusu ve kalp atışlarının sesi..
Pek çok anne bebeğinden ayrılığın hüznünü yaşarken, yalnızlığı da hissettiği andır. İşte babaların doğuma girmesi için en haklı sebep anıdır. Eşini sarmalayıp dokunabilmesi ve ona kadın olmanın gücünü hissettirmesi gereken o andır. Utanmayın eşinize sarılın onu sevdiğinizi söyleyin, yıllardır doğumlarına girdiğim pek çok gebemin eşlerinin dokunmalarının ona çok iyi geldiğini gözlemlemişimdir.
Doğum sonrası hormonlar kadını alır başka diyarlara götürür. Belki de zor yorucu bir doğumun ardından kendisinde bebeğine sarılacak gücü bile bulamayabilir.
İşte bu dönemde annenin isteklerine saygı duyabilmeli ve onun toparlanabilmesine izin verilmelidir. Anne kendini hazır hissettiğinde ona tekrar bebeğiyle bağlanma sürecinde destek olunmalıdır. Sakince ve sabırla…
